Μπρέντα Λή... τι ταλέντο...

 

Brenda Lee - Tutti Frutti 1956 ( Brenda is 11 years )

τι ταλέντο και είναι μόνον 11... 

και εδώ μεγαλύτερη... 

Brenda Lee & The Casuals "Jambalaya (On The Bayou)" on The Ed Sullivan Show

και είναι μόνον 17 ετών... (1963)

μπράβο... 

Lamprini T. 

Κώστας Μακεδόνας, Μαρινέλλα - Το πέλαγο είναι βαθύ

 

Μαρινέλλα, Κώστας Μακεδόνας

Κώστας Μακεδόνας, Μαρινέλλα

 Κώστας Μακεδόνας, Μαρινέλλα - Το πέλαγο είναι βαθύ

όταν ο Κώστας Μακεδόνας αρπάζει την ευκαιρία... κι όταν η Μαρινέλλα... του την δίνει... 

Εκπληκτικό!!! 

Θερμά συγχαρητήρια και στους δυο... 

Lamprini T. 

Υ.Γ  Και τι τραγούδι!!!... 

Η αγαπητή Ελένη Παππά σκηνοθετεί υπέροχα το έργο του Καμύ...

 Η αγαπητή Ελένη Παππά σκηνοθετεί υπέροχα το έργο του Καμύ... Ο ΞΕΝΟΣ (Στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης)

Τα ταλέντα μας!! 

Θερμά συγχαρητήρια!!!

Αλμπέρ Καμύ 

Meursault , Μερσώ

βασισμένο στο μυθιστόρημα Ο ΞΕΝΟΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  Ελένη Παππά

στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

MEURSAULT | Trailer: 

MEURSAULT | Trailer

.......................

ΠΗΓΗ:  https://artandpress.gr/%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%AC/?fbclid=IwAR2J8hTCclF4F7q48q5A_4s44tNkpwK81Yjk8Vy6M_1HugDLuYgVmMd8ugE

Σκέφτομαι ότι ήρθε ο καιρός η κοινωνία να αλλάξει ρότα. 

Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που πιστεύεις ότι φέρνουν το MEURSAULT του Albert στο σήμερα; 

Ο Καμύ γράφει τον “Ξένο” το 1942, σε μία από τις συγκλονιστικότερες περιόδους της ιστορίας -στην καρδιά του Β΄Π.Π.- και γράφει το κείμενο αυτό παράλληλα με τον « Μύθο του Σίσυφου», το δοκίμιό του πάνω στο παράλογο. Στη σημερινή εποχή, λοιπόν, όπου τα παγκόσμια τεκταινόμενα δονούν και επηρεάζουν ανά πάσα στιγμή την καθημερινότητά μας, το έργο αυτό παραμένει διαχρονικό, φέρνοντας στο προσκήνιο τον παραλογισμό που συνδέει το άτομο με τον περίγυρό του. Σε μία εποχή σαν τη σημερινή, όπου ο αναπτυσσόμενος ολοκληρωτισμός των εκάστοτε καθεστώτων περιορίζει ακόμη και τις πιο αυτονόητες ελευθερίες του ατόμου, αλλά ακόμη χειρότερα κατ’ εμέ, σε μία εποχή όπου μεγάλη μερίδα της κοινωνίας ενστερνίζεται και αποδέχεται ως ορθή αυτή την τάση καταπίεσης ή υποτίμησης, ο άνθρωπος παραμένει μόνος και είτε παραιτείται από το δικαίωμά του να διεκδικεί είτε εάν τολμήσει να εναντιωθεί η κοινωνία τον απορρίπτει. Όπως ακριβώς ο Meursault (Μερσώ), όπου επιλέγει, σχεδόν ασυνείδητα, να πορευτεί με τις μη εξωραϊσμένες αλήθειες του, όπου «δεν παίζει το ίδιο παιχνίδι», όπως θα πει ο ίδιος ο συγγραφέας και γι’ αυτό η κοινωνία τον κατασπαράσσει. 

Ποια είναι η δική σας εκδοχή πάνω σε αυτό το έργο;

 Στην παράσταση «Meursault» τη θεατρική διασκευή του «Ξένου» του Α. Καμύ, τέσσερις ηθοποιοί τόσο με χρήση της αφήγησης όσο και με τη χρήση διαλόγων ζωντανεύουν τις κυριότερες σκηνές με τη συνεχή παρουσία τους καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Πυρήνα για εμένα αποτέλεσαν τα βασικά θέματα που θίγει ο συγγραφέας και τα οποία στο βιβλίο εμφανίζονται ως μοτίβα. Ο θάνατος, ο ήλιος, ο χρόνος, η δικαιοσύνη και φυσικά η μητέρα. Ξεχωριστή θέση κατέχει στην παγκόσμια λογοτεχνία η εναρκτήρια φράση του κειμένου « Σήμερα πέθανε η μαμά, μπορεί και χθες. Δεν ξέρω». Ο Καμύ, ως ένας από τους εισηγητές της θεωρίας του παραλόγου, μας εισάγει στον « Ξένο» με μία φράση που αποτυπώνει μία θα έλεγα μη ρεαλιστική διάθεση απέναντι στα πράγματα. Έτσι κι εμείς κινούμαστε περισσότερο σε έναν κόσμο ποιητικού ρεαλισμού. Ο σκηνογραφικός κόσμος είναι μινιμαλιστικός. Το ισχυρότερο στοιχείο είναι πως ένας άδειος χώρος, καλυμμένος με άμμο θαλάσσης θα αποτελέσει τον καμβά μέσα από τον οποίο τα τέσσερα ενεργά σώματα των ηθοποιών θα μας μεταφέρουν στους διάφορους τόπους και θα ξετυλίξουν την ιστορία. Εφόσον το στοιχείο του παραλόγου είναι ισχυρό στο έργο, δεν υπήρχε πρόθεση για ρεαλιστική απεικόνιση του χώρου ή χρήση ρεαλιστικών αντικειμένων κι αφετέρου, όλα παρουσιάζονται σαν ένα flashback του ήρωα πριν την εκτέλεσή του. Τα μόνα αντικείμενα είναι ένα piano κι ένας προβολέας πάνω σε τρίποδο, καθώς το φως παίζει πολύ σημαντικό δραματουργικό ρόλο, κάτι που σίγουρα όποιος έχει ήδη διαβάσει αυτό το υπέροχο βιβλίο το γνωρίζει καλά.

 Τι σημαίνει για σας η φράση του συγγραφέα «Εξεγείρομαι, άρα  υπάρχουμε». 

Θεωρώ πως η φράση αυτή είναι τόσο περιεκτική και συμπυκνωμένη που δε χρήζει περεταίρω ανάλυσης. Ωστόσο, αν κάτι θα μπορούσα να πω είναι πως ο καθένας μας οφείλει να αναλαμβάνει προσωπική ευθύνη. Είναι αυτό που συνήθως αποφεύγουμε ακόμη και στις περιπτώσεις όπου εξόφθαλμα τα όσα συμβαίνουν γύρω μας μάς υποτιμούν, μας υποβιβάζουν ή μας παραγκωνίζουν, είτε πρόκειται για πολιτικές αποφάσεις είτε για το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε. Ο κόσμος θα αλλάξει αν ο καθένας μας συνειδητοποιήσει τη δύναμη που έχει τόσο σα μονάδα όσο και ως μέλος των διάφορων ομάδων στις οποίες συμμετέχει. 

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Πράγματι ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει υποστεί πάμπολλες κρίσεις τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο. Σαφώς αποκορύφωμα των κρίσεων αυτών θεωρώ τις τελευταίες συνταρακτικές εξελίξεις που αφορούν την αδικαιολόγητη και ακατανόητη υποβάθμιση της τέχνης εν γένει, μια υποβάθμιση που προκύπτει από το ΠΔ85/2022 . Ήδη εδώ και περίπου δύο μήνες οι άνθρωποι του χώρου αντιδρούν με πράξεις ουσίας, συχνά παραβλέποντας τα όποια προσωπικά συμφέροντα μπορεί κατά τα άλλα να θίγονται. Καταλήψεις, συλλογικές παραιτήσεις, απεργίες. Κλείνουν οι κρατικές σχολές, σε αλληλέγγυο δρόμο βρίσκονται και οι ιδιωτικές. Οι διεκδικήσεις είναι τόσο ένθερμες και θα έλεγα συγκινητικές, που συνεχώς κλιμακώνουν και ουδεμία πρόθεση για υποχώρηση υπάρχει καθώς το ζήτημα είναι τόσο σοβαρό που αφορά το σύνολο του πολιτισμού και το πώς η πολιτεία τον υποβαθμίζει συνειδητά και θα έλεγα μεθοδευμένα. Και όλα αυτά αν είχαν επιπλέον την αμερόληπτη στήριξη των ΜΜΕ, κάτι που δυστυχώς δε συμβαίνει, θα μπορούσαν να έχουν την ιδανική απήχηση που θα οδηγούσε στην συνειδητοποίηση πως το θέμα δεν αφορά μόνο τον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά όλους μας. Σ’ αυτό το σημείο θεωρώ, λοιπόν, πως βρίσκονται οι διεκδικήσεις των καλλιτεχνών πλέον, στο να συνειδητοποιήσουμε και να συμμεριστούμε συλλογικά πως ο πολιτισμός είναι θέμα όλων μας. 

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”;

 Σκέφτομαι ότι ήρθε ο καιρός η κοινωνία να αλλάξει ρότα. 

.................

Βασισμένο  στο  μυθιστόρημα « Ο ΞΕΝΟΣ» ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ  ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ- Υπόγειος χώρος 

« Αν  κάτι θα  μπορούσα να πω είναι πως όλα έγιναν εξαιτίας του  ήλιου..» Ένας από  τους εισηγητές  της θεωρίας του παραλόγου, ο Γάλλος νομπελίστας φιλόσοφος  και λογοτέχνης Αλμπέρ Καμύ, θα  αποτυπώσει το λογοτεχνικό αντίστοιχο των ιδεών του περί παραλόγου στο μυθιστόρημά του « Ο Ξένος». 

Ο θάνατος, ο ήλιος, η μητέρα, η  απομόνωση, ο  χρόνος  και η  δικαιοσύνη διατρέχουν θεματικά το  έργο  διαμέσου ενός  από τους  γοητευτικότερους αντιήρωες της  παγκόσμιας λογοτεχνίας, του Μερσώ.   Ένας απλός υπάλληλος του οποίου η μητέρα πεθαίνει σε ένα γηροκομείο ταξιδεύει για να πάει στην κηδεία, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν κλαίει. Αργότερα, προβαίνει σ’ ένα  αναίτιο έγκλημα σε μια  παραλία στο Αλγέρι. Δικάζεται σιωπηλός από μια κοινωνία νάρκισσο. Εν μέσω μιας  παράλογης δίκης συντελείται μια δημόσια «αυτοκτονία» ενός  ανθρώπου που  άνοιξε  την αγκαλιά του στην «τρυφερή  αδιαφορία του  κόσμου». 

Η σκηνοθέτις της παράστασης, Ελένη Παππά, απόφοιτη  του  πρώτου τμήματος  σκηνοθεσίας του Εθνικού  Θεάτρου, μαζί με  τους ηθοποιούς Μιχάλης Αβρατόγλου, Δάφνη Ατία, Μυρτώ Κουλουρίδη και Δημήτρη Παγώνη  ζωντανεύουν  το  λογοτεχνικό αριστούργημα του Καμύ σε ένα μινιμαλιστικό σύμπαν που αποτελείται μόνο από ένα toy piano, άμμο και φως. 

Τα τέσσερα παλλόμενα σώματα των ηθοποιών ξετυλίγουν την ιστορία. 

Η σκηνοθέτις της παράστασης σημειώνει: Ποιος από  εμάς μπορεί  πράγματι να είναι προσωπικός σε  έναν κόσμο που  αδημονεί  να κατασπαράξει οποιονδήποτε «δεν παίζει  το  ίδιο παιχνίδι»; Σε  έναν  κόσμο που ευνοεί  τους  προνομιούχους; Ποιος από εμάς αντέχει να  πορεύεται μόνο με τις αλήθειες του; Ίσως μόνο ο MEURSAULT. Η μοναχική και αδιόρατη  επανάστασή του θα  μπορούσε να ενσαρκώνει  σε  μεγάλο βαθμό τη θέση του  συγγραφέα «Εξεγείρομαι, άρα  υπάρχουμε». Διότι  αν  προσπεράσουμε σήμερα τον παραλογισμό του κόσμου, τότε θα τον προσπερνούμε πάντα.

 ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: Κείμενο:  Αλμπέρ Καμύ

 Μετάφραση : Αντώνης Γαλέος 

Σκηνοθεσία-Θεατρική διασκευή : Ελένη Παππά

 Συνεπιμέλεια κίνησης: Νένα Δρογγίτη, Ελένη Παππά

 Sound design: Γιώργος Λιβανός 

Σκηνική  εγκατάσταση: Ελένη Παππά

 Επιμέλεια Φωτισμού: Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου 

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελευθερία Κωνσταντοπούλου 

Video trailer: Κωνσταντίνος Καρδακάρης 

Αφίσα:  «Ιγνάτης»

 Υπεύθυνη επικοινωνίας: Άντζυ Νομικού – angienomikou@gmail.com 

Παραγωγή : ΒLACKBOX  THEATRE  COMPANY- Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία. 

Ερμηνευτές:  Μιχάλης Αβρατόγλου, Δάφνη Ατία, Μυρτώ Κουλουρίδη, Δημήτρης Παγώνης 

ΗΜΕΡΕΣ  ΚΑΙ ΩΡΕΣ  ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ Από Δευτέρα 30/1/2023 και για λίγες  μόνο  παραστάσεις

 Δευτέρα & Τρίτη στις 21:30

 ΤΙΜΕΣ Γενική  είσοδος: 13 € & Μειωμένο: 10€ 

Διάρκεια παράστασης : 65’ χωρίς διάλειμμα

ΠΗΓΗ: https://artandpress.gr/meursault-%cf%84%ce%bf%cf%85-albert-camus/

...........................................

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ : www.ticketservices.gr 

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

 Διεύθυνση: Πειραιώς 206, Ταύρος Αττικής 177 78 

Τηλέφωνο: 21 0341 8550

.....................................

Lamprini T. 

ένα ζευγάρι μουσικών γερνάει μαζύ... το ζεύγος Johny Cash...

 

 

ένα ζευγάρι μουσικών γερνάει μαζύ... το ζεύγος Johny Cash...

Kris Kristofferson & Johnny Cash - Sunday morning coming down (1978 Johnny Cash Christmas Show)

Χριστούγεννα του 1978... όλα ξεκίνησαν από εδώ... γι' αυτήν την ανάρτηση... 

June Carter - It's My Lazy Day

Εδώ, μόνη της η Τζούν... 

Johnny Cash, June Carter Cash - Jackson (The Best Of The Johnny Cash TV Show)

σε αυτό το βίντεο, στην αρχή η σύζυγος June αναγγέλλει την γέννηση του γυιου τους... 

Johnny Cash, June Carter Cash - 'Cause I Love You (The Best Of The Johnny Cash TV Show)

Johnny Cash & June Carter Cash - Where Did We Go Right

June Carter Cash and John Carter Cash

Johnny Cash, the Carter Family & John Carter Cash in Ireland

Όλη η οικογένεια.... στην Ιρλανδία...

////////////////////

Ήταν με τρία χρόνια διαφορά.... και έφυγαν από την ζωή... τον ίδιο χρόνο... 2003...

ο   Θ ε ό ς    να τους αναπαύσει...

Lamprini T.